 |
| Social media |
ভগৱান আছে নে নাই — এই প্ৰশ্ন শতাব্দীৰ পৰাই মানুহক ভাবিবলৈ বাধ্য কৰি আহিছে। বিভিন্ন সময়ত, বিভিন্ন সমাজত এই বিষয়টো লৈ নানা মত, তর্ক আৰু দর্শনৰ জন্ম হৈছে। কোনোৱে কয় ভগৱান আছে, কাৰণ এই বিশাল সৃষ্টি নিজে নিজে সম্ভৱ নহয়; আনহাতে কোনোৱে কয়, বিজ্ঞান আৰু যুক্তিৰ জগতত ভগৱানৰ প্ৰমাণ নাই। এইবোৰৰ মাজতে থকাটো হৈছে মানৱ সমাজৰ এক গভীৰ বাস্তৱতা।
ভগৱান — বিশ্বাস নে বাস্তৱতা?
ভগৱানৰ অস্তিত্বৰ প্ৰমাণ হয়তো বিজ্ঞানৰ দ্বাৰা কৰিব নোৱাৰি, কিন্তু কোটি কোটি মানুহৰ অন্তৰ বিশ্বাসত ভগৱান বাস কৰে। মানুহৰ মনৰ গভীৰ আশাৰ সময়ত, বিপদত, অসহায়তাত, মানুহে এক অদৃশ্য শক্তিৰ সহায় বিচাৰে — তাকেই ভগৱান বুলি কোৱা হয়। সঁচা কথাটো হ’ল, ভগৱান হয়তো কোনো দেউলৰ মূৰ্তিত নহয়, কিন্তু মানুহৰ আচৰণত, মনোভাৱত, সহানুভূতিত, আৰু ন্যায়ত তেওঁৰ অস্তিত্ব অনুভৱ কৰা যায়।
সমাজত ধৰ্মগুৰুৰ ভূমিকা
ধৰ্মগুৰু সকল হৈছে সেইসকল ব্যক্তি যি সমাজত ধৰ্মীয় জ্ঞান, নৈতিক শিক্ষা আৰু আধ্যাত্মিক দিশা দিয়ে। গৌতম বুদ্ধ, মহাবীৰ, শংকৰাচাৰ্য, শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ, স্বামী বিবেকানন্দ — এইসকল ধৰ্মগুৰুয়ে কেৱল ধৰ্মৰ প্ৰচাৰক নহয়, সমাজ সংস্কাৰৰ অন্যতম আছিল। তেওঁলোকে ধৰ্মৰ নামে অন্যায়ক নাকচ কৰি মানুহৰ কল্যাণৰ কথা কৈছিল।
কিন্তু সকলো ধৰ্মগুৰু একেধৰণৰ নহয়। কিছুমানে ধৰ্মক সত্য পথৰ দিশবোধক হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে, আনহাতে কিছুমানে ধৰ্মৰ অপব্যাখ্যা কৰি সমাজত বিভেদ, ভয় আৰু অন্ধবিশ্বাস ছটিয়ায়। যেতিয়া ধৰ্মগুৰু স্বাৰ্থৰ বাবে ধৰ্ম ব্যৱহাৰ কৰে, তেতিয়া সমাজ বিভক্ত হয়। কিন্তু সঁচা ধৰ্মগুৰু সেইজন, যিজনে মানুহৰ অন্তৰৰ আন্ধাৰ দূৰ কৰি আলোক দেখুৱায়।
ভগৱানৰ অস্তিত্ব হয়তো যুক্তিৰে প্ৰমাণ কৰিব পৰা নাযাব পাৰে, কিন্তু বিশ্বাসত তেওঁ অমৰ। আৰু সমাজত ধৰ্মগুৰুৰ প্ৰভাৱ — সেয়া সমাজৰ দিশ আৰু মূল্যবোধ গঠনত গভীৰ। অৱশ্যে, জনসাধাৰণে সচেতনতা আৰু যুক্তিবাদৰ সহায়েৰে নিৰ্ণয় কৰিব লাগিব — কোন ধৰ্মগুৰু সমাজৰ সত্য , আৰু কোনে কেৱল মঞ্চৰ অভিনেতা।
Post a Comment
Please do not enter any spam link in the comment box.